45 urte bete dira Kubak 1961ko Ekainak 6 eginiko “Irakaskuntzaren Nazionalizazio
Legeak”.
Iraultza gertatu eta hilabete batzuetara 10.000 ikasgela zabalduz iren. Hau dela eta 6-12
urteko tarteko ikasleen %90ak eskoletan ikasten zuen jada 1959an. 1961an bertan 69 kuartel
ikastetxe bilakatu ziren eta honek 40.000 ikaslerentzat ikasgelak zabaltzea ekarri zuen.
Lehenengo hezkuntza legeak “gizakiaren garapen osoa” jarri zuen helmugatzat. 1960an
3.000 gazte mendira jo zuten nekazarien alfabetatzea ziurtatzeko. 1961aren hasieran
150.000 emakume nekazarik kulturan heziketa jaso zuten Habanan bertan. 1961tik aurrera
aldaketa guzti hauek legeak finkatu ziren. Alfabetatze Nazio Plana garatu zen eta honek
herriaren garapena ekarri zuen.
2.001etik aurrera beste hezkuntza iraultza bati ekin zion Kubak, hezkuntzaren kalitatea
igotzeko asmoz. Plan honetan Lehen Hezkuntzan 20 ikasletik irakasle bat eta Bigarren
Hezkuntzan 15 ikasletik irakasle bat egotea ahalbidetu zuen. Gainera telebistak,
ordenadoreak eta irakaskuntza-programak sartu ziren eskolatan.
Gaur egun 18tik 24 urtera dituzten bi kubatarretik batek Unibertsitatean ikasten du. Hau
dela eta 500.000 ikasle inguru daude unibertsitatetan. Hezkuntzaren unibertsalizazioari
esker 2.008an 90.000 langile kualifikatu graduatuko dira unibertsitatetan, aurreikusita baino
3 aldiz gehiago eta inoiz egon den zifrarik altuena. Horietatik 30.500 Goi Hezkuntzaren
Iraultza programan parte hartuko dute ondoren.
Aurtengo irailean 180.000 ikasle matrikulatuko dira Unibertsitatean eta horietako askok
euren etxeetatik gertu ikasiko dute, euren komunitateko tutoreekin. Kuba inguruko
herriekin konparatuta izugarria da, inguruko herrietan %10a analfabetoa da eta milioika
gazte ez baitira inoiz klasera joaten.
Hau dela eta Kuban 119 herri ezberdinetan 18.000 ikasle bekadunek ikasten dute, Karibea
eta Hego Amerikaren hezkuntza maila igotzeko asmoz. Kuban ere Medikuntzako Eskola
Latinoamerikanoak funtzionatzen du, milaka gazte txiro medikuntzan hezten dituena.
45 urte bada Iraultza batetik sorturiko lege iraultzaile batena:
“POR CUANTO: La función de la enseñanza es un deber a cargo del Estado Revolucionario que este no debe delegar ni transferir.
POR CUANTO: La enseñanza de impartirse gratuitamente para garantizar el derecho a todos los ciudadanos a recibirla sin distinciones
ni privilegios.
POR CUANTO: La enseñanza, en todos sus niveles, debe estar orientada mediante la integración unitaria de un sistema educacional que
responda cabalmente a las necesidades culturales, técnicas y sociales que impone el desarrollo de la Nación.
POR CUANTO: En muchos centros de enseñanza se explotaba por sus propietarios a los que en ellos trabajaban como maestros y
empleados, en contradicción con las ideas cardinales de nuestra Revolución Socialista y de las proclamas por la Asamblea General
Nacional del Pueblo de Cuba en la ¨Declaración de La Habana¨ en la que se condena la explotación del hombre por el hombre.
POR CUANTO: Es evidente y notorio que en muchos centros educacionales privados, especialmente los operados por órdenes
religiosas católicas, los directores y profesores han venido realizando una activa labor de propaganda contrarrevolucionaria con gran
perjuicio de la formación intelectual, moral y política de los niños y adolescentes a cargo de los mismos.
POR CUANTO: A estos centros privados de enseñanza solo tenían acceso alumnos pertenecientes a las clases acomodadas lo cual,
además de contravenir el principio de gratuidad de la enseñanza, favorecía la división de clases y fomentaba el privilegio.
POR CUANTO: La Revolución Cubana se encuentra empeñada en la tarea de poner todos los medios de la educación y la cultura al
servicio de todos los niños y jóvenes cubanos, sin distinción ni privilegios.”
Lege osoa irakurri nahi izanez gero:
Ley de Nacionalización general y gratuita de la enseñanza
No hay comentarios:
Publicar un comentario